Campesino

Campesido, ua cançon en gascon e castelhan deus Pagalhós, prepausada per Beneharnum:


Pas un quite moment per espiar lo cèu
A Lima jamei lo sorelh
A plaser los crums ploran lo gris
Las Barriadas escopeishen los fusilhs.

Campesino, Campesino
Ya nace el poder del pueblo.



Campesino paisan de l'espèr
De ton país s'escapa la libertat.
Mei que mei si ne parlas pas
Entre tas mans demora la kena.



E segur qu'ei tostemps la kena
Lo cant d'amor de la sierra
Che Guevarra per lo Peró
L'espèr d'un navèth Tupac Amaru.



Tupac Amaru Inca o revoltat
Son pas que dus qui an ensajat
De díser non e se'n parla enqüèra
Dens las carrèras de Cuzco.



Campesino de la montanha hauta
Nostes biais de víver jamei se semblaràn :
Minjas la coca per pas aver talent,
Minjam nosta vita per passar lo temps.

Un dia improbable tà se'n tornar

Uei qu'ei un dia improbable, alavetz que n'aprofieiti tà tornar tau blòg, com l'ausèth qui torna tau son lòc de neishença arron un viatge longàs au dessús de la mar grana. Traversar la mar qu'ei çò qui hasoi. E que me'n tornèi. E que soi arribat.
De qué a cambiat?  Pas gran causa, jo que  tròbi. A, si! La crisi, de segur. La crisi que sembla vaduda permanenta. Tremolis financièrs, causas que ns'escapan, don arrés e seré responsable. La crisi qu'ei copabla de la crisi.  Ua crisi permanenta, ei possible, aquò?

Totun, lo responsable, que'u coneishem. Lo responsable de la crisi, qu'ei l'Estat, doncas lo cap de govèrn. Aquò que'm con.hòrta l'idèa que los Estats e son mei cars qu'utiles.

Rondèu deu País

Dedicàcia especiala tà un amic blogaire e bohaire qu'a deishat lo son blòg en gascon per un còp de blues, esperem per pas tròp de temps. Vam, lo Joan! La vita que contunha!

Muriel

Muriel, qu'ei lo nom de la mia blonda.

Qu'ei tanben lo nom d'ua vila.

E sabetz on?

Anem, un esforcet! Que s'i passèc ua batalha....

...ua batalha on i moric lo rei deus Aragonés lo 12 de seteme de 1213.

A, vedetz, la data que'vs sona!

E òc! Muriel qu'ei lo nom de Murèth en aragonés!!!

En occitan, auré d'èster Murèl, deu latin murellu.

Abòr a Cazèras

Doç aire deu men Gèrs

Doç aire deu men Gèrs, e tu doça ribèra,
On mons uelhs an gitat ua ribèra de plors,
E vosauts, arberets, qui coneguetz ma bèra,
Condatz-lo mas dolors.

Petits anjos deus bòscs qui dessús ua branqueta
Per me dar lo bonjorn entonatz ua cançon,
Si vesetz per ací ma pastora Jaqueta,
Hasetz-lo la leçon.

Secretari d'amor qui sabes ma tristessa
E per m'escotar caminas lentament,
Arriu, vinha, vergèr, quan vejatz ma mestressa,
Digatz-lo mon turment.

Mon mau, despuish lo jorn que sa fàcia traïdora,
Botèc dab mon repaus ma libertat au cròc,
Tròba mens de pietat auprès de ma pastora,
Qu'auprès d'aqueth arròc.

Mès perqué se fachar de mile còps de dagas,
Que sons uelhs corroçats tiran a tot moment,
Puishque lo qui se platz a recercar las plagas
Endura justament.

La pena qui dab jo morís e ressucita,
Hè véser que mons mots son reprochats a tòrt,
Puishque jo voi morir per qui hugís ma vita,
Jo meriti la mòrt.

E si non pòdi pas parlar dab ma bergèira,
Ara que sa rigor me defen de guarir,
Lo leishi qüate vèrs dessús aquesta pèira,
Prumèr que de morir.

Adiu Jaqueta, adiu! Lo cèu, lo temps, ma pena,
Haràn benlèu qu'un jorn cambiaràs d'umor,
Quan veses Dorimon renéisher de sa cena,
Com un fenix d'amor.

Gerard Bedoth (Auch, 1617-1692). Tirat de "Lou Parterre Gascoun coumpouzat de quouate carreus" (Bordèu, 1642; 2ed Tolosa , 1647)

Tà Carcassona, i anar o pas?

Qu'ei ua question de hons. D'un costat, èi pas tròp enveja de manifestar dab monde qui pòrtan lo drapèu imperialista de Tolosa. De l'aute, l'interés generau qu'ei de dehéner las lengas d'òc amassa. Alavetz sai pas.