A còps, que i a de tèxtes qui cau léger e tornar léger...De
Pèir de Garròs, aqueth, per exemple...
Puish doncas que plasut vos a
Ritmes en Gascon compausar,
De mi vos n'èratz pas estat
En vaganau solicitat
A préner la causa damnada
De nòsta lenga mespresada:
Damnada la podetz enténer,
Si degun no la vòu dehéner:
Cadun la lèisha e desempara,
Tot lo mond l'apèra barbara,
E qu'es causa mes planhedera,
Nosauts medish nos trufam d'era.
O praube lïatge abusat,
Digne d'èster despaïsat,
Qui lèishas per ingratitud
La lenga de la noiritut
Per, quan tot seré plan condat,
Apréner un lengatge hardat;
E no hès conde de l'ajuda
Au país naturau deguda,
Aquò b'es, a plan tot pensar,
Son país mau recompensar.
Mès de ma part, jo vs'asseguri,
E religiosament vos juri,
Que jo scriurèi damb veheméncia,
No'm cararèi, n'aurèi paciéncia,
Denquia que siam tots acordats
E d'ua conspiracion bandats,
Per l'onor deu país sosténguer
E per sa dignitat manténguer:
Non pas d'espasas agusadas,
Ni lanças de sang ahamadas,
Òm sap pro que l'arnès lusent
Non es de natura plasent,
E que'u sabem plan maejar
Qui nos ven tarabustejar:
Mès au lòc de lanças ponchudas
Armen-nos de plumas agudas
Per ornar lo Gascon lengatge,
Per que òm presique d'atge en atge
La gent, la bèra parladora,
Com en armas es vencedora.
