Abòr a Cazèras

Doç aire deu men Gèrs

Doç aire deu men Gèrs, e tu doça ribèra,
On mons uelhs an gitat ua ribèra de plors,
E vosauts, arberets, qui coneguetz ma bèra,
Condatz-lo mas dolors.

Petits anjos deus bòscs qui dessús ua branqueta
Per me dar lo bonjorn entonatz ua cançon,
Si vesetz per ací ma pastora Jaqueta,
Hasetz-lo la leçon.

Secretari d'amor qui sabes ma tristessa
E per m'escotar caminas lentament,
Arriu, vinha, vergèr, quan vejatz ma mestressa,
Digatz-lo mon turment.

Mon mau, despuish lo jorn que sa fàcia traïdora,
Botèc dab mon repaus ma libertat au cròc,
Tròba mens de pietat auprès de ma pastora,
Qu'auprès d'aqueth arròc.

Mès perqué se fachar de mile còps de dagas,
Que sons uelhs corroçats tiran a tot moment,
Puishque lo qui se platz a recercar las plagas
Endura justament.

La pena qui dab jo morís e ressucita,
Hè véser que mons mots son reprochats a tòrt,
Puishque jo voi morir per qui hugís ma vita,
Jo meriti la mòrt.

E si non pòdi pas parlar dab ma bergèira,
Ara que sa rigor me defen de guarir,
Lo leishi qüate vèrs dessús aquesta pèira,
Prumèr que de morir.

Adiu Jaqueta, adiu! Lo cèu, lo temps, ma pena,
Haràn benlèu qu'un jorn cambiaràs d'umor,
Quan veses Dorimon renéisher de sa cena,
Com un fenix d'amor.

Gerard Bedoth (Auch, 1617-1692). Tirat de "Lou Parterre Gascoun coumpouzat de quouate carreus" (Bordèu, 1642; 2ed Tolosa , 1647)

Tà Carcassona, i anar o pas?

Qu'ei ua question de hons. D'un costat, èi pas tròp enveja de manifestar dab monde qui pòrtan lo drapèu imperialista de Tolosa. De l'aute, l'interés generau qu'ei de dehéner las lengas d'òc amassa. Alavetz sai pas.

Lo gascon n'ei pas un dialècte occitan, qu'ei ua lenga.

Me demandi plan quin interés los qui son d'expression gascona i pòden trobar en tot considerar lo gascon coma dialècte occitan. A jo que'm sembla qu'ei coma balhar au gascon un passapòrt tà la tomba. Ja vedem que la plaça autrejada au gascon dens lo setmanari occitan "la setmana", escriut e editat en Bearn, qu'ei minima e de mei en mei petita. Lamentable.
Que lo gascon sia occitan qu'ei discutible. Non deu pas èster tant evident; senon, n'aurén pas besonh de precisar tostemp: Occitan Gascon en lòc de Gascon solet. Que'm sembla gascon escriut atau b'ei tan clar, non?

Tè, e n'i auré de causas de díser suu traductor automatic d'"occitan". En realitat, aqueth occitan deu traductor qu'ei de lengadocian. Que't volerén enqüèra véner lo lengadocian coma occitan estandard!!! Bon, qu'ac pòden se vòlen, me regarda pas , mès en tot cas, n'ei pas briga lo men occitan.

N'i ei pas escriut occitan non-gascon suu traductor automatic, mès plan sonque occitan, e punt. E aqueth occitan qu'ei en realitat de lengadocian. Tot lo mond qu'ei d'acòrd suu hèit que lo gascon n'ei pas un dialècte deu lengadocian, vertat? Alavetz, se l'occitan estandard ei lengadocian, lo gascon non pòt pas èster un dialècte occitan. C.Q.C.D.

Lo gascon qu'ei per la lenga d'òc çò qui lo francés ei per la lenga d'oil. Ua lenga e pro.
La lenga deus país catalans qu'ei lo catalan, la deus país gascons qu'a d'èster lo gascon.

Que soi tornat

Gèr, lo Peiroton que m'aperèc e que'm digóc: qu'ei temps que'ns blogueje quauquarren, hilh de puta! Que'm hè hasti de véder sus la pagina deu mon blòg totes aqueres blògs gascons qui semblan mes mòrts que lo mes de deceme. Los blògs qui's moren non hèn pas víver la lenga! Poder exprimí's en lenga gascona qu'ei un privilegi que nos cau saber aprofietar e cultivar. L'ivèrn qu'ei acabat, vam! Ja ei plan l'ora de t'i tornar hicar a la tasca, ja!
Bon, lo Peiroton qu'ei lo Peiroton, eh? E tot plan considerat, eh ben, qu'a rason, plan segur. Alavetz que m'i soi tornat hicar.
Sèi pas enqüèra çò que vos contarèi, mès bon, qu'ac harèi tostemp en gascon.
Dejà, lo men blòg qu'ei passat a la plaça numero un de la lista deu Peiroton. Qu'ei un començament, lo Peiroton pòt èster content. Lo men blòg qu'ei enqüèra viu ;))